Pater

Lourd Greggory Crisol

Hinay-hinay kong gibuklad
ang nakaputus nga dahon sa saging
ug nitumaw ang aso
nga naghatod sa kahumot sa manok.

Sa tunga niining nakahapin nga dahon
nakaplastar ang usa ka takos nga kan-on,
giibabawan ug sapal, lamas, ug unud.

Huwaran ko kini ug palapa
ug dugmukun,
sagulun ang timpla sa manok
sa mamaak nga kahalang sa sili ug sibudying.

Mupudyut ug katunga sa kumkum nga kan-on,
dimdimon ang kalami ug kahalang.

Samtang nagkalingaw kog hungit,
nakalingi ko sa akong palibot,

nakita ko mga grupo sa babayi nga nagkumbong,
mga laki nga nagsturya nga kanako banyagang pulung.

Ug sa ilang mga mata ug hagik-hik nabatyagan ko
nga tungud niining usa ka hawop nga kan-on
nga giputus sa dahon,

nibuklad ang pahiyum sa among mga nawong.

 

I slowly uncover
the wrapper made of banana leaf,
slowly releasing the steam,
that carries the aroma of cooked chicken.

In the center of the leaf
A cup of rice awaits
topped with coconut shreds, spices, and meat.

On this dish I slowly pour palapa
and start mashing,
blending the chicken’s juices
to the spice of the sili and sibudying.

I take a portion of the dish using my fingers
and relish the heat and tastes.

While I partake my feast,
my eyes can’t help but wander,

a group of women wearing kumbong, I notice,
men speaking tongues which are foreign to me.

And in their eyes, and laughter I pondered
that because of this moon shaped rice
wrapped in banana leaf,

happiness unfurled on all our faces.